ఆత్మీయ ఆకలి

హరలోన్పోవొవ్ తన విశ్వాసం వలన 13 సంవత్సరాలు చేరశాలలో ఉంచబడ్డాడు.

అయిదు సంవత్సరాలు గడిచిన తరువాత, వేరే ఖైదీ, బైబిల్ కాగితాలను సిగరెట్లలాగా చుట్టుకొని త్రాగడం గమనించాడు.

"అయిదు సంవత్సరాలు ఆహారం లేక శారీరికంగా కరువును అనుభవించినా, ఆత్మీయంగా ఇంకా ఎక్కువ కరువును అనుభవించాను. శారీరిక ఆకలి కంటే ఆత్మీయ ఆకలిలో ఉండే నొప్పి చాలా తీవ్రంగా ఉంటుందని నేను చెప్పగలను. ప్రతీరోజు దేవుని వాక్యంతో నాకు విడదీయలేను ఒక అనుబంధం. అలాంటిది ఆకస్మాత్తుగా అయిదు సంవత్సరాలు దాని నుండి వేరుచేయబడ్డాను. నా తోటి ఖైదీతో నూతన నిబంధన ఇస్తే నాకున్న ధనమంతా ఇస్తానన్నాను. అతను నా చేయి లేక కాలు అడిగినా ఇచ్చేవాడిని. వాక్యమంటే నాకు అంత విలువైనది.. అప్పుడు, యిప్పుడు కూడా."

పోపోవ్ కథను కొత్త విశ్వాసిగా ఉన్నప్పుడు నేను చదివాను.. అది నన్నెంతో లోతుగా తాకింది.. ఇప్పటికి కూడా.

దేవుని వాక్యం నాకు చాలా సులభంగా అందుబాటులో దొరుకుతుంది.. అలాగని దానిని చులకనగా తీసుకోకూడదు ఎందుకంటే అది దైవావేశం వలన కలిగినది, జీవితంలో ఉండే అన్ని అంశాలకు, జీవిత విధానానికి అది ఎంతో సహాయపడుతుంది గనుక (2 తిమోతి 3:16,17).

• అది సజీవమైనది, బలమైనది (హెబ్రీ 4:12)

• అది నిత్యము నిలిచేది (యెషయా 40:8).

• మన రోజూ ఆహారం కంటే అవసరమైనది (మత్తయి 4:4).

హరలోన్పోవొవ్ దీనిని అర్ధం చేసుకున్నాడు. మరి నేను? మరి నువ్వు?

Starved Spiritually